Examendagboek ManuelGymzaalkinderen16:30 - Dinsdag 2 juni '09
Zes jaar geleden zat ik ook in deze gymzaal. Ook toen was ik nerveus en opgelaten, zoals ik dat nu gelukkig ook ben. Zes jaar geleden was ik hier, samen met 125 andere aanstormende brugklassers, om verwelkomd te worden op onze nieuwe school; zes jaar later zit ik hier om af te ronden. Wat toen gymzaalbanken waren, zijn nu gymzaaltafels geworden, maar alles op dezelfde gymzaalgroene ondergrond met dezelfde gymzaalgroene geuren. Boven ons hingen gymzaalronde gymzaalringen, en zoals het hoort, in onze gymzaal, was er die geweldige gymzaalgalm voor alles en iedereen die het waagde in de grote gymzaal geluid te maken.
Examenkandidaten, ik ben klaar nu. Tijd voor een momentje nostalgie en sentiment? Zés jaar, een era, een periode, een tijdperk, een gymzaaldecennium is langzaam maar zeker voorbijgeslopen, en is nu definitief voorbij. Nu gaan we de wijde wereld in, en waar ik in een gymzaal begon, zal ik in twee etappes in een gymzaal eindigen. Vanmiddag was mijn laatste examen, wiskunde, en in juli de diploma-uitreiking; ik durf het aan een voorschotje te nemen – noem het maar niet ‘overmoedig’, gewoon ‘moedig’ klinkt zoveel positiever.
De komende tijd zal voor veel van ons gevuld worden met feestjes, vrijheid, en goed, misschien ook wel een klein beetje alcohol. Maar het is ons gegund, want wat hebben we gestreden. Zonen en dochters van de gymzaal zijn we eigenlijk. Alsof de examens immers alles waren dat we in deze zaal hebben meegemaakt; voor mijzelf geld dat mijn Gymnasium-verhaal ook in de Gymzaal begonnen is, maar voor iedereen is dit de plek dat je klasgenoten glimlachend schouderklopjes gaf tijdens het voetballen, en waar de macho’s elkaar aftroefden tijdens de beruchte piepjestest. Deze zaal is misschien wel de ziel geweest van de laatste zes jaar school – want waar in de ‘echte’ school kennis werd gemaakt door docenten, maakten we hier kennis met elkaar. Hoeveel van die mensen verwacht je ooit nog terug te zien?
In dit gymzaaldecennium zijn de kinderen van de gymzaal groot geworden. Waar gymzaalkleintjes met moeite aan de ringen zwaaiden, zwaaien gymzaalgroten moeiteloos met een salto over de kast – goed, de meesten dan, want ik kan, en wil, het nog steeds niet. Waar gymzaalkleuters kluitjesvoetbal stiekem toch steeds boven normaal samenspelen verkozen, hebben de helden van de gymzaal geleerd écht een team te vormen. En waar gymzaalkinderen elkaar al niet mochten als de een raar haar had, of de ander vreemde ouders, weten de koningen van de gymzaal inmiddels als volwassenen met elkaar om te gaan. Nouja, uitzonderingen daargelaten. Sommige mensen hebben gewoon echt rare ouders…
Deze gymzaal, mijn gymnasium, onze scholen, ze zijn meer dan scholen alleen. Zoals ik ook in een stukje voor onze stuntschoolkrant schreef; onze schoolperiode was als een tocht over een vliegveld, waarbij school onze incheck-balie, boardinggate, Starbucks en, vooruit, misschien ook vliegangsttherapeut was. En nu gaan wij allemaal het vliegveld in, naar verschillende bestemmingen, gewapend met verschillende dromen en idealen. But then again, het thema van onze stunt – overigens ook voor een deel in de gymzaal – was dan ook ‘vakantie’, en dan vind ik dat ik met zulk vaag gelul aan mag komen.
Het is wel weer mooi geweest. Voor wie geslaagd is, of gaat slagen; gefeliciteerd, en succes met je leven, het komt vast wel goed, ook al weet je niet hoe. En voor wie gezakt is; helaas. Maar om je een hart onder de riem te steken; een jaar langer gymzaalleven kan niemand echt kwaad doen. Later zullen we waarschijnlijk toch terugkijken op een prachtige periode, en hadden we waarschijnlijk gewild dat hij langer had geduurd, of dat we er in ieder geval bewuster van genoten hadden.
Wij, en de andere gymzaalkinderen, gymzaalkleuters, gymzaalkleintjes, gymzaalgroten, gymzaalhelden en koningen van de gymzaal, wij zijn een gymzaaldecennium geleden, in deze geweldig grote, gymzaalgroene, gymzaalgeurende, gymzaalgalmende gymzaal begonnen, met gymzaalbanken, gymzaaltafeltjes en gymzaalronde gymzaalringen…
…en nu zijn we klaar, zes jaar later.
Manuel
P.s. het is op deze site nog niet mogelijk reacties achter te laten. Wie toch wil reageren kan dat doen op mijn hyves (link) of door een mailtje te sturen naar manuel@laks.nl (mail). Bedankt!
0 reacties (reageer)
TroostApeldoorn - 23:32 - Vrijdag 29 mei '09
Voor wie het überhaupt opgevallen is dat ik een beetje laat ben met m’n blog, en dan vooral voor die mensen die dat ook nog eens wat kan schelen; sorry. Voor mijzelf is het in ieder geval een troost dat ik de laatste dagen lichtelijk aan het genieten van het feit dat er eigenlijk nog vrij weinig mis kan gaan. De twee examens waar ik nog niets over geschreven heb, economie en Engels, gingen geheel naar wens, en eigenlijk zelfs meer dan dat. Maar genoeg daarover.
Het lijkt alsof ik langzamerhand weer op de echte aarde terechtkom. Donderdag ben ik voor het eerst sinds weken weer op m’n werk geweest, en inmiddels ben ik weer meer met werk bezig dan met school. En hoewel dat misschien een beetje voorbarig is, vind ik het zo veel leuker. Laat ik het maar zo bekijken; ontspanning is ook belangrijk voor een goed laatste examen, anders kan ik mezelf er niet mee weg laten komen.
Nog een troost; een vriendin van me begon zichzelf aan te zien voor alcoholist na het eerste wijntje in drie weken, simpelweg omdat ze er zo’n zin in had. Zo ver is het bij mij nog niet. Nee, sterker nog, misschien is het een beetje andersom; ik blogte aan het begin van mijn examenperiode nog over mijn onverantwoord ongezonde eetgewoonten in examentijd, en vreemd genoeg wordt het nu juist gezonder. Gisteren, op weg naar Arnhem, haalde ik in plaats van een frietje en een cola maar een clubsandwich en een pak drinkyoghurt. Ik snap het niet meer, net zoals ik niet snap waarom ik vraag 23 scheikunde1 nou zoveel vond lijken op vraag 26 economie12. Heb ik nu echt te veel examens gemaakt? Zuurstofgebrek in een gymzaal vol zwetende leerlingen? Welke van de twee oplossingen ook de juiste is; in ieder geval heb ik een behoorlijke cafeïneverslaving opgebouwd.
In een vlaag heb ik toen het stukje geschreven dat dinsdag, om precies 16:30, online gezet wordt. Dat omdat ik, mezelf kennende, waarschijnlijk diezelfde dag geen zin ga hebben wat te schrijven, en dit de luie manier is om hetzelfde te bereiken; in vrijheid heb ik wel betere dingen te doen. Ik waarschuw vast dat het een walgelijk nostalgisch gedrocht is, maar hey, ik vind dat dat ook wel eens mag. Opnieuw een troost; ik vind wel dat het de leukste is die ik voor deze blog geschreven heb. Maar ja, wie ben ik?
Ooh, tijd voor een oproepje, gewoon omdat het kan.. Voor mezelf heb ik besloten dat het vanaf volgende week hoog tijd is om alle overtollige kennis weer uit mijn hoofd te verwijderen. Ter informatie; ik ga aan University College Utrecht studeren, met een gammarichting. Al die natuurkunde, scheikunde en Grieks mag dus in principe een retourtje boek nemen. De vraag is alleen; hoe. Daarom een vraag aan alles en iedereen die dit leest, hoort of ruikt; ik ben op zoek naar leuke, creatieve manieren om af te komen van overtollige kennis en, vooral, om van examenstemming over te gaan in vakantiestemming. Ik zou jullie willen vragen deze per mail/krabbel/tweet/rooksignaal/telegram/flessenpost/post mijn kant op te sturen, zodat ik de leukste reacties maandag op deze blog kan zetten! Voor vakantieverhalen en contactadvertenties geldt een gedoogbeleid, Tellsellreclames worden alleen geplaatst als ze echt leuk zijn. Waar ’t allemaal heen kan staat hieronder.
Sommige mensen zijn al klaar, en die proberen de mensen te troosten die nog een weekje moeten. Nee, eigenlijk helemaal niet; die mensen lachen je gewoon keihard in je gezicht uit, en hebben geen medelijden met anderen, maar voelen zich vooral goed voor zichzelf. Dat het klaar is. En het is ze gegund, want eerlijk gezegd zouden we allemaal hetzelfde doen.
Een troost; na acht maal drie uur sloffende docenten en gymzaalgeuren is het bijna voorbij.
Manuel
P.s. het is op deze site nog niet mogelijk reacties achter te laten. Wie toch wil reageren kan dat doen op mijn hyves (link) of door een mailtje te sturen naar manuel@laks.nl (mail). Bedankt!
0 reacties (reageer)
Muzen20:15 - Dinsdag 26 mei '09
Bezing, o Muze, de verschrikkelijke wrok van Achilles, Thedeuszoon, die de Grieken zo oneindig veel leed bezorgde, en veel sterke zielen van helden naar de Hades zond, en henzelf tot prooi maakte voor de honden en alle vogels, en zo werd het plan van Zeus uitgevoerd, vanaf het moment dat die twee voor het eerst met elkaar braken, nadat ze ruzie hadden gekregen, de Atride, heerser van de mannen, en de stralende Achilles.
Voor de niet-Grieken; dit zijn de eerste regels van de Ilias, die dit jaar op het examenprogramma Grieks stond. Voor de wel-Grieken; maak je geen zorgen, ze werden inderdaad niet gevraagd. Wel werd gevraagd naar motieven, citaten en redeneringen; doodsbang was ik voor het examen Grieks. Maar nadat om 9.00 de boekjes eindelijk open mochten, bleek het allemaal ontzettende mee te vallen; om 11.00 stipt, een uur voor sluiting, verliet een tevreden examenkandidaat met een glimlach de zaal. En geloof me; ik was verbaasd. Alsof een muze, een soort Godin die volgens de Grieken kunstenaars en dichters hun inspiratie en creativiteit geeft, terwijl ze op mijn schouders zat de antwoorden had ingefluisterd…
Ik gunde mezelf twee en een half uur triomfstemming; een examen waar ik écht bang voor was, verliep zo goed als vlekkeloos. Maar met nóg een examen voor de boeg, namelijk scheikunde, maakte de tevredenheid al snel plaats voor scheikundeboeken, zenuwen en de drang naar koffie. Vannacht lang wakker gelegen, vanwege het onweer; maar wat belangrijker is, is dat leren voor scheikunde lichtelijk ondersneeuwde bij het leren voor Grieks.
Eigenlijk heb ik soort van alleen maar twee proefexamens gemaakt.
Daarom kwam ik nu op zo’n moment dat de nervositeit toch langzamerhand aan je zelfverzekerdheid begint te knagen. En ja hoor, voor de karmafans; zo tevreden als ik was toen ik Grieks gemaakt had, zo gefrustreerd was ik na scheikunde. Gelukkig was ik niet de enige, en dat verzachtte de pijn een beetje. Bij het naar buiten gaan was het geroezemoes het er over het algemeen over eens dat het examen lastig was, te lang en te biologisch. Toen ik thuis kwam heb ik getwijfeld of ik het na zou kijken of niet. En toch heb ik het gedaan.
En voor wie helemaal niet zo van karma houd; zo gefrustreerd als ik was na scheikunde, zo tevreden was ik toen ik het nakeek. Alsof de muze van het examen Grieks toch had besloten om net als ik een dubbele dienst te draaien, en gewoon op mijn schouder was blijven zitten voor scheikunde; ik ben in ieder geval aan mijn haren de hel onder de examens doorgesleept. Nu economie nog, Engels en wiskunde. En ik heb er vertrouwen in, hoe oneerlijk het misschien wel niet is…
Bezing dus, o Muze, de verschrikkelijke wrok van het examen, zoon van de kennis, die de Examenkandidaten zo oneindig veel leed bezorgde, en veel gemotiveerde zielen in gymzalen martelde, en henzelf tot prooi maakte voor weinig slaap en al dat leren, want zo werd het plan van de CEVO uitgevoerd, vanaf het moment dat zij met elkaar braken, nadat ze tegenover elkaar gesteld waren, de perfectionisten met cijferlijstsmetvrees, zij die zwoegen om voldoendes, en de anderen…
…gelukkig maar, dat iedereen, af en toe, zijn eigen muze is.
Manuel
P.s. het is op deze site nog niet mogelijk reacties achter te laten. Wie toch wil reageren kan dat doen op mijn hyves (link) of door een mailtje te sturen naar manuel@laks.nl (mail). Bedankt!
0 reacties (reageer)
Over Studieontwijkend Gedrag, Buskruit en Achilles22:41 - Zondag 24 mei '09
Een steekproefje. Ik durft te wedden dat minstens de helft van de mensen die dit stukje nu lezen, dat doen om een excuus te vinden om niet te hoeven leren. Waarom? Omdat ik dit stukje nu waarschijnlijk precies om die reden schrijf.
Studieontwijkend gedrag is een klassiekertje onder examenkandidaten, en hoewel iedereen weet dat het eigenlijk een schoolzonde is, kan niemand het laten om zich er stiekem toch aan te vergrijpen. En dat is begrijpelijk, want examens kunnen toch niet van leerlingen verwachten dat ze drie weken lang, non-stop aan het leren, eten, of slapen zijn?
Sommigen spelen dus stomme hersendode flashspelletjes op internet, anderen gaan in de examenperiode naar hun werk, en nog weer anderen kiezen ervoor om heel, heel lang uit te slapen. Ik hoor zelf tot de verdoemde groep die het alle drie doet. Sterker nog; ik ben begonnen met twitteren.
Morgen wiskunde A en Latijn dus, en gelukkig hoor ik tot de lucky bastards die nog even een dagje mogen uitslapen. Nouja, uitslapen; voorbereiden voor de hel van deze examenperiode, dinsdag de 26e met Grieks en scheikunde op één dag. Ik heb het vast eerder al gezegd, maar dat komt vooral omdat ik er toch eigenlijk best bang voor ben.
Dat ik straks midden in de nacht wakker wordt en Achilles (volgens de Ilias “de stralende, snelvoetige Achilles”) naast mijn bed staat, of dat ik nachtmerries heb over redoxreacties waarbij mijn bed langzaam weg-oxideert. Stel dat dat gebeurt, dan denk ik dat ik het maar op een akkoordje gooi met Achilles. Dat ik hem dan vertel dat je met wat kaliumnitraat, houtskool en wat zwavel (nu bij de drogisterij bij ú in de buurt!) prima buskruit kan fabriceren – en dat blaast op zijn beurt weer prima op, weet ik met mijn minimale kennis van redoxreacties. Dan kunnen die Trojanen terwijl ze hun brons in iemands borst steken het leven uit iemand laten (vertaling, ‘met brons iemand doden’) tot ze een ons wegen, Achilles heeft knalpoeder en kanonnen, en hij blaast ze allemaal naar de maan. Vergeet goddelijke wapenuitrustingen, vergeet offers aan goden, vergeet het Trojaanse paard; dit kan toch allemaal veel makkelijker? En dat allemaal, zeg ik dan tegen Achilles, onder één voorwaarde;
Laat me met rust, klootzak.
Manuel
P.s. het is op deze site nog niet mogelijk reacties achter te laten. Wie toch wil reageren kan dat doen op mijn hyves (link) of door een mailtje te sturen naar manuel@laks.nl (mail). Bedankt!
0 reacties (reageer)
Tussendaagjes20:07 - Vrijdag 22 mei '09
Ik weet dat ik vanmiddag had moeten leren, maar ik heb het niet gedaan. Het nadeel van zo’n reeks tussendagen is dat je motivatie om te leren compleet weggezogen wordt. Een interview afnemen voor de Demo (ik mag geen reclamemaken, maar het is een blad… google maar!) is daarnaast zo veel leuker!
Dus in plaats van op mijn kamer zat ik vanmiddag in Arnhem, in de lobby van en hotel, en spijt heb ik er eigenlijk niet van. Eigenlijk heb ik de laatste twee dagen sowieso vrij weinig nuttigs gedaan; sinds het examen natuurkunde – dat overigens prima ging – heb ik vooral veel geslapen en weinig geconcentreerd. Ook heb ik nutteloze flashspelletjes gespeeld, goede muziek geluisterd en heb ik ook regelmatig op onchristelijke tijden achter msn gezeten. Met mede-eindexamenkandidaten, die net zo hersendood zijn als ik en net zo hard behoefte hebben aan een momentje zinloosheid. Het ging over eekhoorntjes, picknicks en beukennootjes. Snap jij het nog?
Hoe dan ook, natuurkunde ging dus prima. Wel veel opgaven op de uitwerkbijlage, maar daar valt in principe mee te leven. Tot nu toe nog geen enkel examen verprutst, maar met vier examens achter de rug (Nederlands, filosofie, biologie en natuurkunde) en vijf examens voor de boeg (Grieks, scheikunde, economie, Engels en wiskunde) ben ik nog niet eens over de helft. Enger nog; Grieks en scheikunde op één dag is geen leuke combinatie, zeker niet als je zo debiel bent om nu pas te beginnen met Grieks. Jaja, ik weet het…
Ondertussen plant de tijd ná wiskunde zich vanzelf vol. Het wordt een periode van feestjes, werk inhalen, verjaardagen, feestjes, niets doen, en dat zo door. Nog even doorbijten dus, en daarvoor zet ik alle chemische zeilen bij; ik maak mijn examens standaard gewapend met kauwgom, drankjes die stijf staan van de suiker en caffeïnehoudende kauwgom, en vooral dat laatste is een aanradertje. Maar ik heb je gewaarschuwd voor de caffeïne/glucose-dip…
Mede-eindexamenkandidaatjes, geniet nog maar even van deze dagen. Ga lekker languit buiten zitten in een relaxte tuinstoel, als het weer nog even zo mooi blijft als vandaag. Denk vooral even niet aan school, zet een lekker muziekje op, rust uit. Doe eventjes alsof je niet midden in je examens zit.
En probeer dat maar eens tien minuten vol te houden. Muziekje, iemand?
Manuel
0 reacties (reageer)
Filo, Bio, Olvarit23:06 - Dinsdag 19 mei '09
Je weet dat je te veel geleerd hebt op het moment dat je op tv bewust de reclameblokken opzoekt. Vandaag heb ik biologie en filosofie gemaakt, en ik heb dus dinsdag een hele dag aan filosofie besteed, en misschien ook een beetje aan biologie. Met slaperige oogjes besloot ik nog maar even voor de tv te gaan hangen, gewoon voor de afwisseling, en om al die filosofen in mijn hoofd eens lekker te confronteren met een flinke dosis oppervlakkige onzin. Foucault en macht, Taylor en de gemeenschap en Locke over tolerantie… Reclameblokken dus; want waarom is er rond kwart voor elf geen lekker ontspannen Law & Order-aflevering meer te zien, waarbij je zo heerlijk weg kan dromen?
Olvarit. L’Oreal. McDonalds. Nog meer Olvarit. Plotseling begint mijn ooghoek in een reflex weg te trekken. Een commercial van een datingservice. Het woord TOLERANT schiet over het scherm, en meteen schieten mijn gedachten in een reflex mee in de richting van Locke, constituties en sociale contracten. REFLEX. Nog zo’n woord…
Hoe dan ook, filosofie en biologie dus. Ambitieus ettertje als ik ben wilde ik voor het eerste vak scoren; gelukkig viel het examen mee. Biologie ging ook wel lekker, dus voorlopig heb ik niets te klagen. Over klagen gesproken; als ik die dagverslagen zo doorlees, vindt ik dat het af en toe wel heel erg overdreven wordt. Die heisa rond die open vragen Nederlands VWO, bijvoorbeeld. Ja, het waren maar vijf ABCD-vragen, maar er stonden ook drie ‘kies een van de bovenstaande zes woorden’-vragen in, en dat is toch ook multiple-choice? Niet dat ik alle klachten die ingediend worden onzin vind, dat absoluut niet, ik heb zelf ook geklaagd. Maar ze zijn ook niet allemaal even gegrond…
Ergens heb ik wel medelijden met die arme LAKS-kindjes. Uit puur idealisme zitten sloofjes van die organisatie de komende dagen van 12:00 tot 19:00 ons gezeur aan te horen; luidruchtige leerlingen, langzame leraren, wiebelende tafels, koude koffie, overleden honden, katten en cavia’s, alles moet zo langzamerhand wel voorbijgekomen zijn. Om nog maar te zwijgen over Marja van Bijsterveld…^-^
Nee, R3sPeCt voor die mensen daar. Het is straks allemaal voorbij. Dan mogen jullie oren weer herstellen van de infecties die de ranzige, overgebruikte headsets er op losgelaten hebben. Dan mogen jullie tere ruggetjes weer los-ge-fysiotherapeuterd worden, om de schade die de niet-ergonomische, wervelkapoetmakende stoelen veroorzaakt hebben weer ongedaan te maken. Straks mogen psychologen júllie onder handen nemen, omdat jullie de problemen en pijntjes van duizenden Nederlandse scholieren aan hebben moeten horen. Ik bied alvast m’n excuses aan.
Mag ik dan nu bellen over m’n cavia?
Manuel
0 reacties (reageer)
Fire in the hole!14:18 - Maandag 18 mei '09
En daar zaten we dan, met bijna negentig leerlingen in de gymzaal. Er hing zo'n typische gymzalengeur die het allemaal net wat spannender maakte, en de tafeltjes stonden allemaal zo recht en zo netjes dat het belang van het geheel nog eens extra tot ons door drong. Vandaag begon het; het Centraal Schriftelijk Eindexamen 2009. De aftrap kwam met Nederlands. Fire in the hole!
Vooraf nog even de laatste zaken doorspreken en controleren; een survaillant heeft sloffen aangetrokken om geen leerlingen te storen bij het survailleren, de concierge controleert loslopende brillenkokers op spiekbriefjes, en ook de bijbehorende brillendoekjes worden zorgvuldig uitgevouwen om er zeker van te zijn dat er geen misbruik van gemaakt wordt.
Om klokslag negen uur worden alle boekjes opengeslagen, en diezelfde negentig zesdeklassers die om half negen al voor de school stonden, beginnen tegelijkertijd te schrijven. De teksten gaan over respectievelijk literatuur en het poldermodel. Een doodse stilte heerst in de zaal, een stilte die alleen doorbroken wordt door het blikje energiedrank dat halverwege met een luide sis opengaat, waarbij de leerling in kwestie pisnijdig wordt aangekeken door een passerende docent.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het eerste examen eigenlijk wel lekker vond gaan. Volgens de voorschriften heb ik tussen de 6,8 en de 8,8, en daar ben ik absoluut tevreden mee. Belangrijker is dat de spits er nu eindelijk vanaf is, en dat die mystieke procedures en mistige regels nu best wel mee blijven te vallen. Mooi meegenomen dat we met Nederlands begonnen; morgen begint het feest pas echt. Filosofie én biologie. Laat maar komen!
Nog acht keer drie uren gymzaalgeuren en sloffende survaillanten.
Manuel
0 reacties (reageer)
Mijn Examendieet13:21 - Vrijdag 8 mei '09
Iedere eindexamenkandidaat heeft brandstof nodig. Het doktersadvies is dan natuurlijk om veel appels te eten, sapjes te drinken en vooral veel te slapen, maar op de een of andere manier doe ik precies het omgekeerde. De goedbedoelde appels zijn bij mij kebab geworden, in plaats van sapjes drink ik liters cola, en slaap ruil ik langzamerhand voor koffie. Niet dat het gezond is; het is vooral lekker, en daarnaast heeft koffie ook nog zo zo’n chemische voordelen. Mijn examendieet is misschien niet heel verstandig gekozen, en als de tijd daar is beter ik mijn leven vast wel. Maar nu nog even niet.
Trouwens, ik heb me nog niet eens voorgesteld, excuses daarvoor. Ik ben Manuel, eindexamenkandidaat op het Gymnasium Apeldoorn. Voor wie de laatste weken onder een rots geleefd heeft en nog steeds niet weet waar Apeldoorn ligt; Apeldoorn ligt in het noorden van Gelderland, is de hoofdstad van de Veluwe, en is net het New York van Nederland in die zin dat wij geen vliegtuigen kennen, maar suzuki’s, en dat in plaats van wolkenkrabbers hier gietijzeren hekjes worden geramd. Maar daar genoeg over; laten we Koninginnedag maar gewoon vergeten. Dat is al zo pijnlijk.
In deze prachtige groene stad bereid ik me dus voor op mijn eindexamen, en geloof me, dat vraagt discipline. Ik hou er namelijk over het algemeen wel van mijn tijd flink vol te plannen, en laat dat nu precies zijn wat een goede eindexamenkandidaat niet doet. Die zit fulltime te blokken op een tochtige zolderkamer, met het schemerlicht van een gloeilampje als leeslamp en alleen als het meezit een kopje koffie. Als ik heel eerlijk ben is dat niet hoe ik mijn examens aanpak, en ik durf zelfs te beweren dat ik niet de enige ben. Toch zal ik mezelf maar op moeten dwingen dat ik van 18 mei tot 2 juni even niet mag werken, en even niet die dingen mag doen die ik normaliter veel liever doe dan school.
Voor nu geniet ik nog maar even van de anderhalve examenvrije weken die ik nog heb. Bevrijdingspop, om Tessa aan te vullen, was prachtig, en ik heb nog een paar mooie dagen in het verschiet. Ik ben benieuwd, hoe het gaat met die examens. Het is toch een beetje het moment waar je naar toeleeft, al die jaren. Hoog tijd dus, om me toch maar aan het doktersadvies te houden, en mijn eindexamendieet af te zweren. Hoog tijd om toch maar op die tochtige zolder te gaan zitten, met het schemerlicht van een gloeilampje als leeslicht. Het eindexamen komt er aan…
…en het begint over 10 dagen.
Manuel
0 reacties (reageer)